Ένας ιδιαίτερος τύπος των Οθωμανικών πυργόσπιτων (ενικός: αλβανικά: kullë, βουλγαρικά: кули‎, kuli; σερβικά: kуле‎ όπου όλα έχουν την έννοια "πύργος", από την περσική qulla, που σημαίνει "βουνό" ή "κορυφή" μέσω της τουρκικής kule) αναπτύχθηκαν και κατασκευάστηκαν στα Βαλκάνια (Αλβανία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Μαυροβούνιο, Βουλγαρία, Ελλάδα, Κοσσυφοπέδιο, Βόρεια Μακεδονία και Σερβία) μετά την Οθωμανική κατάκτηση κατά το Μεσαίωνα και από την Χριστιανική αλλά και την Μουσουλμανική κοινότητα. Η πρακτική άρχισε κατά τη διάρκεια της παρακμής της Οθωμανικής εξουσίας στα μέσα του 17ου αιώνα και συνέχισε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Τα καστρόσπιτα ήταν συνήθως φτιαγμένα από πέτρα, είχαν τρεις ή τέσσερις ορόφους, και είχαν τετράγωνο ή ορθογώνιο σχήμα. Εξυπηρετούσαν και οι στρατιωτικούς (άμυνα, παρατηρητήριο) και πολιτικούς (κατοικίες) σκοπούς, προκειμένου να προστατεύσουν τις εκτεταμένες οικογένειες των κατοίκων.