Νόμος του Φιτ
Στην εργονομία, ο νόμος του Φιτς είναι ένα μοντέλο της ανθρώπινης κίνησης, το οποίο προβλέπει τον χρόνο που απαιτείται για την γρήγορη μετακίνηση από μια θέση εκκίνησης σε μιας τελική περιοχή-στόχο, ως συνάρτηση της απόστασης από το στόχο και το μέγεθος του στόχου. Ο νόμος του Φιτς χρησιμοποιείται κατά τη δημιουργία μαθηματικών υποδειγμάτων για την πράξη της κατάδειξης τόσο στον φυσικό κόσμο (π.χ. τείνοντας χέρι ή δάχτυλο) όσο και στο περιβάλλον των υπολογιστών (π.χ. μετακινώντας το δείκτη στην οθόνη με το ποντίκι). Δημοσιεύθηκε από τον Πωλ Φιτς το 1954.