hólmio - ορισμός. Τι είναι το hólmio
Diclib.com
Λεξικό ChatGPT
Εισάγετε μια λέξη ή φράση σε οποιαδήποτε γλώσσα 👆
Γλώσσα:

Μετάφραση και ανάλυση λέξεων από την τεχνητή νοημοσύνη ChatGPT

Σε αυτήν τη σελίδα μπορείτε να λάβετε μια λεπτομερή ανάλυση μιας λέξης ή μιας φράσης, η οποία δημιουργήθηκε χρησιμοποιώντας το ChatGPT, την καλύτερη τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης μέχρι σήμερα:

  • πώς χρησιμοποιείται η λέξη
  • συχνότητα χρήσης
  • χρησιμοποιείται πιο συχνά στον προφορικό ή γραπτό λόγο
  • επιλογές μετάφρασης λέξεων
  • παραδείγματα χρήσης (πολλές φράσεις με μετάφραση)
  • ετυμολογία

Τι (ποιος) είναι hólmio - ορισμός

ELEMENTO QUÍMICO COM NÚMERO ATÓMICO 67
Holmio

hólmio         
sm (lat holmiu) Quím Elemento metálico trivalente, do grupo das terras raras, de símbolo Ho, número atômico 67 e massa atômica 163,5. Ocorre com ítrio (como na gadolinita) e forma compostos de cor creme ou amarela, fortemente magnéticos.
Hólmio         
O hólmio (de "Holmia", Estocolmo cidade natal do descobridor do elemento) é um elemento químico de símbolo Ho e de número atômico 67 (67 prótons e 67 elétrons) que apresenta massa atómica 164,9 u.
hólmio      
s.m. (-1970 cf. GEDL) -quím elemento químico de número atômico 67 da família dos lantanídeos (símb.: Ho ) [Us. em espectroscopia, em tubos de alto vácuo etc.] F cf. tabela periódica
-gram esta pal. ordinariamente não se empr. no pl.
-etim top. Holmia , f.alat. de Stockholm , capital da Suécia, cidade natal do químico Per Cleve, que descobriu o elemento em 1879

Βικιπαίδεια

Hólmio

O hólmio (de "Holmia", Estocolmo cidade natal do descobridor do elemento) é um elemento químico de símbolo Ho e de número atômico 67 (67 prótons e 67 elétrons) que apresenta massa atómica 164,9 u.

É um elemento da série metal de transição interna do grupo dos lantanídios, relativamente macio e maleável, sólido, de aspecto branco prateado, resistente à corrosão no ar seco, em condições ambientais de temperatura. É uma terra rara encontrada nos minerais monazita e gadolinita.

É usado como gerador de campos magnéticos, em reatores nucleares e na produção de lasers.

Foi descoberto pelos químicos suíços Marc Delafontaine e Jacques-Louis Soret em 1878, quando observaram uma banda de absorção no espectro de um elemento até então desconhecido.