Το "Daedalus" είναι ουσιαστικό.
/ˈdɛdəˌləs/
Δαίδαλος
Ο Δαίδαλος είναι μια μορφή της ελληνικής μυθολογίας, γνωστός ως ένας εξαιρετικά ικανός ξυλουργός και αρχιτέκτονας. Είναι πασίγνωστος για την κατασκευή του Λαβυρίνθου στην Κρήτη και για την ιστορία του γιου του, Ίκαρου, ο οποίος πέταξε κοντά στον ήλιο με φτερά φτιαγμένα από κερί και φτερά που είχε κατασκευάσει ο Δαίδαλος. Ο Δαίδαλος συμβολίζει την εφευρετικότητα και την ανθρώπινη επινοητικότητα, αλλά, ταυτόχρονα, την υπεροψία και τις συνέπειες της ανυπακοής.
Ο Δαίδαλος αναφέρεται κυρίως σε λογοτεχνικά ή μυθολογικά συμφραζόμενα. Η χρήση του είναι σπάνια στον καθημερινό λόγο και βέβαια πιο συχνή στη γραφή και στη λόγια γλώσσα.
Ο Δαίδαλος ήταν γνωστός για τις απίστευτες ικανότητές του στην αρχιτεκτονική.
According to legend, Daedalus created the Labyrinth to contain the Minotaur.
Επιπλέον, ο Δαίδαλος χρησιμοποιείται σε διάφορες ιδιωματικές εκφράσεις που αναφέρονται στην ανθρώπινη ικανότητα να επινοεί λύσεις ή να διευθετεί περίπλοκες καταστάσεις.
Ακριβώς όπως ο Δαίδαλος, ο εφευρέτης δημιούργησε μια μοναδική λύση στο πρόβλημα.
In literature, characters often face Daedalian challenges that test their ingenuity.
Στη λογοτεχνία, οι χαρακτήρες συχνά αντιμετωπίζουν Δαίδαλο προκλήσεις που δοκιμάζουν την εφευρετικότητά τους.
The plot had a Daedalian quality, with twists and turns that kept the audience guessing.
Η ονομασία "Δαίδαλος" προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη "δαίς", που σημαίνει "να κατασκευάζει" ή "να πλάθει".
Συνώνυμα: Δημιουργός, Μηχανικός, Εφευρέτης (σε διάφορες πολλές χρήσεις)
Αντώνυμα: Καταστροφέας, Ανεπαρκής (σε κείμενα που επισημαίνουν την ανικανότητα).
Αυτό που ξεχωρίζει τον Δαίδαλο είναι η ικανότητά του να αποτυπώνει την ανθρώπινη επινοητικότητα και τη δημιουργικότητα, που κάνουν τη μυθολογία του τόσο εμβληματική και σχετική μέχρι σήμερα.