Η φράση "maximum-strain-energy theory" λειτουργεί ως όρος, συγκεκριμένα ως ουσιαστικό.
/mæksɪməm streɪn ˈɛnərdʒi ˈθɪəri/
Η "maximum-strain-energy theory" είναι μια θεωρία στην επιστήμη των υλικών και της μηχανικής, που χρησιμοποιείται για την ανάλυση και πρόβλεψη της παραμόρφωσης υλικών υπό φορτίο. Βασίζεται στην ιδέα ότι μια κατάρρευση ή παραμόρφωση ενός υλικού συμβαίνει όταν η συνολική ενέργεια παραμόρφωσης φτάσει σε μέγιστο επίπεδο.
Η θεωρία χρησιμοποιείται κυρίως σε τομείς όπως η πολιτική μηχανική, η μηχανική των υλικών και η μηχανική δομών. Χρησιμοποιείται συχνά σε γραπτές αναφορές και επιστημονικές εργασίες, ενώ σπανιότερα ενδεχομένως να ακούγεται σε προφορικές συζητήσεις.
Η θεωρία μέγιστης ενέργειας παραμόρφωσης εξηγεί πώς τα υλικά αποτυγχάνουν υπό ακραία φορτία.
Engineers use the maximum-strain-energy theory to design safer structures.
Η φράση "maximum-strain-energy theory" δεν έχει ευρέως διαδεδομένες ιδιωματικές εκφράσεις που να την περιλαμβάνουν, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει ειδικές περιπτώσεις στην μηχανική. Ακολουθούν κάποιες προτάσεις για την χρήση της σε πιο επιστημονικούς και τεχνικούς συμφραζόμενους.
Η κατανόηση της θεωρίας μέγιστης ενέργειας παραμόρφωσης είναι κρίσιμη για την πρόβλεψη αποτυχίας υλικών.
The application of maximum-strain-energy theory in design can enhance safety measures.
Η εφαρμογή της θεωρίας μέγιστης ενέργειας παραμόρφωσης στο σχεδιασμό μπορεί να ενισχύσει τα μέτρα ασφαλείας.
Maximum-strain-energy theory helps in evaluating the performance of composite materials.
Ο όρος "maximum-strain-energy" προέρχεται από τη σύσταση τριών λέξεων: "maximum" (μέγιστο), "strain" (παραμόρφωση) και "energy" (ενέργεια). Ο όρος έχει αναπτυχθεί στον τομέα της μηχανικής και των υλικών, και χρησιμοποιείται για πρώτη φορά στον 20ό αιώνα.
Αυτή η ανάλυση της "maximum-strain-energy theory" παρέχει μια ευρεία εικόνα του όρου και της χρήσης του στην επιστημονική κοινότητα.