Το "oxygen-utilization coefficient" είναι ουσιαστικό.
/ˈɒksɪdʒən ˌjuːtɪlaɪˈzeɪʃən ˌkoʊˈɛfɪʃənt/
Ο συντελεστής χρησιμοποίησης οξυγόνου αναφέρεται στο ποσοστό του οξυγόνου που χρησιμοποιείται από έναν οργανισμό ή ένα σύστημα σε σχέση με την ποσότητα του οξυγόνου που είναι διαθέσιμο στο περιβάλλον. Χρησιμοποιείται ευρέως στη βιολογία και τη φυσιολογία για να μετρήσει την αποτελεσματικότητα της αναπνοής και του μεταβολισμού.
Η χρήση του εκφράζεται κυρίως σε επιστημονικά και τεχνικά κείμενα, επομένως η συχνότητά του είναι υψηλότερη στο γραπτό πλαίσιο από ότι στον προφορικό λόγο.
Ο συντελεστής χρησιμοποίησης οξυγόνου στους αερόβιους οργανισμούς είναι συνήθως υψηλός.
Researchers are studying the oxygen-utilization coefficient to understand metabolic rates better.
Οι ερευνητές μελετούν τον συντελεστή χρησιμοποίησης οξυγόνου για να κατανοήσουν καλύτερα τους μεταβολικούς ρυθμούς.
A high oxygen-utilization coefficient indicates efficient energy production.
Ο όρος "oxygen-utilization coefficient" δεν είναι κοινώς χρησιμοποιούμενος σε ιδιωματικές εκφράσεις στην καθημερινή γλώσσα. Ωστόσο, σχετίζεται με κάποιες επιστημονικές φράσεις:
Η κατανόηση του συντελεστή χρησιμοποίησης οξυγόνου είναι κρίσιμη για τους αθλητές.
The oxygen-utilization coefficient can vary significantly based on environmental factors.
Ο συντελεστής χρησιμοποίησης οξυγόνου μπορεί να ποικίλει σημαντικά ανάλογα με περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Improving the oxygen-utilization coefficient through training can enhance performance.
Ο όρος είναι συνδυασμός τριών λέξεων: "oxygen" (οξυγόνο), "utilization" (χρησιμοποίηση) και "coefficient" (συντελεστής). Το "oxygen" προέρχεται από το ελληνικό "oxus" (όξινος) και "genes" (γεννών), ενώ οι άλλες δύο λέξεις προέρχονται από λατινικά και γαλλικά.