Το Γέλιο και Χαρά ήταν ελληνικό περιοδικό κόμικς των εκδόσεων Πεχλιβανίδη (Ατλαντίς). Το περιοδικό ήταν εβδομαδιαίο, σε διαστάσεις 18 Χ 25, είχε 26 σελίδες (+ 2 για εξώφυλλο) και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1954, παρότι το copyright των πρώτων 8 τευχών ανέφερε το έτος 1953, χρονιά κατά την οποία τυπώθηκαν. Με τρία μεγάλα διαλείμματα, το πρώτο την περίοδο 1958-60, το δεύτερο την περίοδο 1961-62 και το τρίτο την περίοδο 1965-1966 το περιοδικό συνέχισε την κυκλοφορία του μέχρι το έτος 1970 εκδίδοντας συνολικά 603 τεύχη. Η τιμή πώλησης στα πρώτα 12 τεύχη ήταν 3.000 δραχμές. Από το τεύχος 13, λόγω

Η Ωδή στη Χαρά (στα γερμανικά Ode an die Freude) είναι ωδή που γράφτηκε το 1785 από τον Γερμανό ποιητή και ιστορικό Φρίντριχ Σίλερ την οποία και δημοσίευσε το επόμενο έτος. Η ωδή αυτή που περιλαμβάνει 108 στίχους, στη τελική του μορφή, έγινε ευρύτερα γνωστή όταν μελοποιήθηκε από τον Λούντβιχ βαν Μπετόβεν το 1824, ο οποίος την ενέταξε στο τέταρτο και τελευταίο μέρος της Ενάτης συμφωνίας του, ως χορωδιακή συμφωνία, για τέσσερις σόλο φωνές, χορωδία και ορχήστρα σε ρε μείζονα.

Η Μουσική και χαρά (πρωτότυπος τίτλος: Make Mine Music) είναι Αμερικανική ταινία κινουμένων σχεδίων παραγωγής 1946 που περιέχει πολλές μικρές ιστορίες. Η παραγωγή έγινε από τον Γουώλτ Ντίσνεϋ και η διανομή στις αίθουσες από την RKO Pictures στις 20 Απριλίου 1946. Αποτελεί την όγδοη ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους της Disney.

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η πλειοψηφία του προσωπικού του Γουώλτ Ντίσνεϋ κατατάχθηκε στον Αμερικανικό Στρατό και αυτοί που παρέμειναν, καλέστηκαν από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για να φτιάξουν προπαγανδιστικές ταινίες. Ως αποτέλεσμα, τα στούντιο ήταν γεμάτα με ανολοκλήρωτες ιδέες για ιστορίες. Προκειμένου να διατηρήσουν το τμήμα μεγάλου μήκους ταινιών ζωντανό κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης περιόδου, τα στούντιο κυκλοφόρησαν έξι ταινίες που αποτελούνταν από πολλές μικρές ιστορίες. Η Μουσική και χαρά αποτελεί την τρίτη κατά σειρά ταινία αυτού του είδους, μετά τις Σαλούντος Αμίγκος και Οι τρεις Καμπαλέρος, και αποτελείται από διάφορα τμήματα που δεν σχετίζονται μεταξύ τους και βασίζονται στη μουσική.

Η ταινία έλαβε μέρος στην πρώτη ολοκληρωμένη διοργάνωση του Φεστιβάλ Καννών το 1946.