punctuate - definitie. Wat is punctuate
Diclib.com
Woordenboek ChatGPT
Voer een woord of zin in in een taal naar keuze 👆
Taal:

Vertaling en analyse van woorden door kunstmatige intelligentie ChatGPT

Op deze pagina kunt u een gedetailleerde analyse krijgen van een woord of zin, geproduceerd met behulp van de beste kunstmatige intelligentietechnologie tot nu toe:

  • hoe het woord wordt gebruikt
  • gebruiksfrequentie
  • het wordt vaker gebruikt in mondelinge of schriftelijke toespraken
  • opties voor woordvertaling
  • Gebruiksvoorbeelden (meerdere zinnen met vertaling)
  • etymologie

Wat (wie) is punctuate - definitie


punctuate      
(punctuates, punctuating, punctuated)
If an activity or situation is punctuated by particular things, it is interrupted by them at intervals. (WRITTEN)
The silence of the night was punctuated by the distant rumble of traffic.
VERB: usu passive, be V-ed by/with n
punctuate      
v. a.
Point, mark with points, separate into sentences.
punctuate      
['p??(k)t??e?t, -tj?-]
¦ verb
1. insert punctuation marks in (text).
2. occur at intervals throughout.
(punctuate something with) interrupt an activity with.
Origin
C17 (in the sense 'point out'): from med. L. punctuat-, punctuare 'bring to a point'.
Voorbeelden uit tekstcorpus voor punctuate
1. Airports will punctuate any foreign holiday with purgatory.
2. Pendleton likes the shake: "It helps punctuate what she‘s saying.
3. References to pluralism, civil society and democracy punctuate its rhetoric.
4. Collapsing barns punctuate a scraggly sea of brown grass and bleached boulders.
5. Loud catcalls and whistles punctuate the singing, as does a theatrical ha–ha–ha laughter.