"Cedric" is een eigennaam, specifiek een voornaam.
De fonetische transcriptie van "Cedric" in het Internationaal Fonetisch Alfabet (IPA) is /ˈsɛdrɪk/.
"Cedric" als naam wordt meestal niet vertaald. Het blijft "Cedric" in het Nederlands, hoewel het dinges doorgaans ook in andere vormen kan voorkomen.
"Cedric" is een mannelijke voornaam die historisch gezien afgeleid is van het oude Engelse "Cedric" (uit de 7e eeuw). Het is vaak geassocieerd met nobelheid en de aristocratie, vooral sinds het gebruik in de literatuur. Het heeft een relatief lage gebruiksfrequentie in de moderne tijd, maar het blijft aanwezig in diverse culturen, vooral in Engeland en Frankrijk.
Voorbeeldzinnen: 1. Cedric is altijd de beste student in de klas. - Cedric is altijd de beste student in de klas.
Als een voornaam komt "Cedric" niet vaak voor in idiomatische uitdrukkingen. Er zijn echter enkele creatieve of informele uitdrukkingen die dat zou kunnen verwijzen naar een persoon met de naam "Cedric". Dit kan gebruikelijk zijn in fictieve contexten of literatuur, maar niet als vaste uitdrukking. Hieronder enkele fictieve voorbeelden:
"Wanneer Cedric de kamer binnenkomt, weet iedereen dat het een goede tijd gaat worden."
"Cedric never backs down from a challenge."
"Cedric geeft nooit op bij een uitdaging."
"You can always count on Cedric for the truth."
De naam "Cedric" werd voor het eerst populair gemaakt door Sir Walter Scott in zijn roman "Ivanhoe" (1819), waarin het een karakter is. De oorsprong kan verder teruggaan naar het oude Britse woord "cæd" dat "dood" betekent en "ric" dat "macht" of "heerser" betekent.
Als een voornaam heeft "Cedric" geen synoniemen of antoniemen. In algemene zin kan de term "voornaam" zelf worden gezien als synoniemen zoals "persoonlijke naam" of "doopnaam," maar dit verwijst niet specifiek naar "Cedric."