"Charcot-Marie-Tooth disease" is een zelfstandig naamwoord.
De fonetische transcriptie volgens het Internationaal Fonetisch Alfabet (IPA) is /ʃɑːrˈkoʊ ˈmɑːri ˌtuːθ dɪˈziːz/.
De vertaling in het Nederlands voor "Charcot-Marie-Tooth disease" is "ziekte van Charcot-Marie-Tooth". Het wordt vaak afgekort als "CMT".
Charcot-Marie-Tooth disease is een genetische aandoening die de perifere zenuwen aantast. Het leidt tot zwakte en spierafbraak, vooral in de voeten en handen. Het wordt gekenmerkt door spierzwakte, verlies van spiermassa, en leerlingen kunnen last hebben van een verminderde tastzin en problemen met het lopen.
In het Engels wordt het woord vaak gebruikt in medische en genetische contexten, met een frequentie die toeneemt in wetenschappelijke literatuur en bij gesprekken over neurologische aandoeningen. Het wordt meestal gebruikt in geschreven context, zoals medische rapporten en artikelen, maar kan ook in gesproken context voorkomen, vooral in medische omgevingen.
De ziekte van Charcot-Marie-Tooth kan zich op verschillende leeftijden en met verschillende ernst vertonen bij getroffen individuen.
The diagnosis of Charcot-Marie-Tooth disease often involves genetic testing.
"Charcot-Marie-Tooth disease" is geen woord dat vaak voorkomt in idiomatische uitdrukkingen, omdat het een specifieke medische term is. Het wordt echter wel vaak besproken in de context van neurologische aandoeningen, genetica en gezondheidszorg.
De ziekte is vernoemd naar de artsen Jean-Martin Charcot, Pierre Marie en Howard Tooth, die de aandoening in de 19e eeuw beschreven. De ziekte is een erfelijke aandoening die invloed heeft op de zenuwen en wordt beschouwd als een van de meest voorkomende erfelijke perifere neuropathieën.
Synoniemen: CMT (afkorting voor Charcot-Marie-Tooth disease). Antonieten: Er zijn geen directe antoniemen voor deze medische term, maar in bredere zin kunnen termen voor gezonde zenuwen en spieren als een soort antoniemen worden beschouwd, zoals "gezonde perifere zenuwen".