"Bound form" is een combinatie van een bijvoeglijk naamwoord ("bound") en een zelfstandig naamwoord ("form"). In deze context verwijst "bound" naar iets dat begrensd of vastgesteld is, en "form" verwijst naar de structuur of de vorm van iets.
/bɑʊnd fɔrm/
"Bound form" wordt in het Engels vaak gebruikt in de context van linguïstiek, waarin het verwijst naar een vorm van een woord die niet alleen kan verschijnen, maar gebonden is aan een andere vorm, zoals suffixen of prefixen. De term kan ook in andere contexten worden gebruikt, bijvoorbeeld in juridische of technische taal, waar het verwijst naar een specifieke, voorgebonden structuur of documentatie. De gebruiksfrequentie van "bound form" kan variëren, maar het is meestal gebruikelijker in geschreven context dan in spreektaal, vooral in gespecialiseerde vakgebieden.
Voorbeeldzinnen: - The concept of a bound form is crucial in understanding morphological structures. - Het concept van een gebonden vorm is cruciaal voor het begrijpen van morfologische structuren. - In linguistics, a bound form cannot stand alone as a word. - In de taalkunde kan een gebonden vorm niet zelfstandig als een woord bestaan.
Hoewel "bound form" niet algemeen voorkomt in idiomatische uitdrukkingen, kunnen we het concept van "bound" bekijken binnen enkele uitdrukkingen.
Het is onvermijdelijk dat het zal gebeuren als je de signalen blijft negeren.
Bound up in something
Ze was zo verbonden met haar werk dat ze geen tijd had voor hobby's.
Bound to be
Het woord "bound" komt van het Oud-Engelse "bundan," wat betekent "beperken" of "vaststellen," terwijl "form" zijn oorsprong vindt in het Latijnse "forma," dat "vorm" of "gestalte" betekent. Samen verwijzen ze naar een specifieke, vastgestelde vorm.
Synoniemen: - Established form - Fixed shape - Defined format
Antoniemen: - Free form - Flexible structure - Open format
Dit biedt een uitgebreid overzicht van de term "bound form," met aandacht voor zijn betekenis, gebruik en cultuurhistorische context.