"Fictitious charge" bestaat uit twee woorden: "fictitious" is een bijvoeglijk naamwoord en "charge" is een zelfstandig naamwoord.
/fɪkˈtɪʃ.əs tʃɑːrdʒ/
"Fictitious charge" verwijst naar een kostenpost of beschuldiging die niet echt is of die in werkelijkheid nooit plaatsvond. Dit kan betrekking hebben op frauduleuze financiële praktijken of onterechte beschuldigingen. In de Engelse taal wordt deze term vaak in juridische, financiële of zakelijke contexten gebruikt. Het komt vaker voor in geschreven teksten, zoals juridische documenten of rapporten, dan in alledaagse gesproken taal.
Voorbeeldzinnen:
- The company faced scrutiny over the fictitious charge that inflated their profits.
(Het bedrijf werd onder de loep genomen vanwege de fictieve kosten die hun winst opbliezen.)
Hoewel "fictitious charge" niet vaak voorkomt in idiomatische uitdrukkingen, kan het wel worden opgenomen in discussies over fraude of misleiding. Hier zijn enkele zinnen waarin deze term voorkomt:
The investigation revealed a series of fictitious charges made by the main accountant.
(Het onderzoek onthulde een reeks fictieve kosten gemaakt door de hoofdaccountant.)
Legal action was necessary to defend against the fictitious charge brought forth by the competitor.
(Juridische stappen waren nodig om zich te verdedigen tegen de fictieve beschuldiging gebracht door de concurrent.)
If you find any fictitious charge in your invoices, report it immediately to the finance department.
(Als je enige fictieve kosten in je facturen vindt, meld dit dan onmiddellijk aan de financiële afdeling.)
Het woord "fictitious" is afgeleid van het Latijnse woord "fictitius", wat "gemaakt" of "verzonnen" betekent. Het woord "charge" komt van het Oud-Franse "charger", wat betekent "belasten" of "opdragen".
Synoniemen: - Fraudulent charge (frauduleuze kosten) - False charge (valse beschuldiging)
Antoniemen: - Genuine charge (echte kosten) - Valid charge (geldige kosten)