"Final clause" is een samengestelde term die fungeert als een zelfstandignaamwoord. Het verwijst naar een specifieke juridische of grammaticale constructie.
/fɑɪnəl klɔz/
Een "final clause" is een zin of deel van een zin die het einde aangeeft van een juridische overeenkomst, contract of juridische tekst. Het wordt vaak gebruikt in zowel juridische documenten als in grammaticale structuren in de Engelse taal. Toenemende frequentie wordt waargenomen in geschreven contexten, vooral in juridische en formele teksten, terwijl het minder vaak voorkomt in informele, mondelinge spraak.
Het contract bevat een finale clausule die de beëindigingsvoorwaarden specificeert.
The judge referred to the final clause of the agreement during the hearing.
Hoewel "final clause" niet veel voorkomt in idiomatische uitdrukkingen, zijn hier enkele voorbeelden waarin het woord "clause" wordt gebruikt in een bredere context:
Het contract was ondertekend, maar iedereen vermoedde een verborgen clausule.
He insisted on adding a moral clause to the agreement.
Hij stond erop een morele clausule aan de overeenkomst toe te voegen.
The confidentiality clause prevents us from disclosing information.
Het woord "final" komt van het Latijnse "finalis," wat "eind" of "afsluiten" betekent. Het woord "clause" komt van het Latijnse "clausula," wat "afsluiting" of "slot" betekent. Samen verwijzen ze naar een afsluitende zin of bepaling in een document.
Synoniemen: - Conclusie - Bepaling
Antoniemen: - Begin - Introductie