"Lateral flexure" is een samenstelling die bestaat uit twee woorden: "lateral" (bijvoeglijk naamwoord) en "flexure" (zelfstandig naamwoord).
De fonetische transcriptie van "lateral flexure" in het Internationaal Fonetisch Alfabet is:
/lætərəl ˈflɛkʃər/
De vertaling van "lateral flexure" naar het Nederlands is "laterale buiging."
"Lateral flexure" verwijst naar de buiging van een lichaam of een structuur naar de zijkant, vaak gebruikt in de anatomie en biomedische wetenschappen, vooral in de context van de wervelkolom of ledenmaten. Het woord wordt vaak gebruikt in geschreven contexten, zoals medische literatuur, maar kan ook voorkomen in mondelinge medische gesprekken.
Voorbeeldzinnen:
- The patient demonstrated noticeable lateral flexure of the spine during examination.
(De patiënt toonde tijdens het onderzoek een merkbare laterale buiging van de wervelkolom.)
Hoewel "lateral flexure" niet vaak voorkomt in idiomatische uitdrukkingen, kunnen we termen zoals "flexibility" en "bend" bekijken.
Break or bend without losing flexibility.
(Breek of buig zonder flexibiliteit te verliezen.)
Dit suggereert veerkracht en aanpassingsvermogen.
Flexibility is key when lateral forces apply.
(Flexibiliteit is de sleutel wanneer laterale krachten van toepassing zijn.)
Dit benadrukt het belang van aanpassingsvermogen in moeilijke situaties.
You need to bend over backward to accommodate lateral demands.
(Je moet je inspannen om aan laterale eisen te voldoen.)
Dit duidt op grote inspanningen om aan verwachtingen te voldoen.
"Lateral" komt van het Latijnse woord "lateralis," dat "zij" of "zijkant" betekent. "Flexure" is afgeleid van het Latijnse "flexura," wat "buiging" betekent. De combinatie van deze twee woorden vormt een medische en anatomische term die de buiging in de zijwaartse richting beschrijft.
Synoniemen: - Side bend - Lateral tilt
Antoniemen: - Extension (uitstrekken) - Lateral extension (zijwaarts uitstrekken, in de zin van het versterken van de buiging in een rechtopgaande houding)