"Lower face" is een samenstelling van een bijvoeglijk naamwoord en een zelfstandig naamwoord. Het gaat hier om een specifiek gebied van het gezicht.
/ləʊər feɪs/
"Lower face" verwijst naar het onderste gedeelte van het gezicht, dat omvat de kin, de onderlip en de wangen. Het wordt vaak gebruikt in de context van anatomie, cosmetische procedure, en gezichtsherkenning. In het Engels komt de term relatief vaak voor, vooral in medische of cosmetische contexten en in meer formele geschreven teksten.
The doctor examined the lower face for any signs of injury.
De arts onderzocht het ondergezicht op tekenen van letsel.
Many beauty treatments focus on enhancing the features of the lower face.
Veel schoonheidsbehandelingen zijn gericht op het verbeteren van de kenmerken van het ondergezicht.
She applied a facial mask specifically designed for the lower face.
Ze bracht een gezichtsmasker aan dat speciaal is ontworpen voor het ondergezicht.
De term "lower face" wordt niet vaak gebruikt in idiomatische uitdrukkingen. Het is echter relevant in enkele specifieke contexten met betrekking tot uiterlijk en expressie.
Vertaling: "Een dapper gezicht opzetten kan betekenen dat je je emoties verbergt, vooral in je ondergezicht."
"A face only a mother could love" (een gezicht dat alleen een moeder kan liefhebben) kan impliceren dat het ondergezicht er minder aantrekkelijk uitziet dan de rest van het gezicht.
Het woord "lower" komt van het Oudengelse "lōer," wat "lager" betekent, en "face" is afgeleid van het Latijnse "facies," wat "uiterlijk" of "vorm" betekent. Samen verwijzen ze naar het onderste deel van het uiterlijk van het gezicht.
Het begrip "lower face" wordt voornamelijk in specifieke medische, cosmetische en descriptieve contexten gebruikt en heeft daarom een duidelijke functionele rol in de taal, vooral in professionele omgevingen.