Het woord "monticule" is een zelfstandig naamwoord.
De fonetische transcriptie van "monticule" in het Internationaal Fonetisch Alfabet (IPA) is: /ˈmɒntɪkjuːl/
Het woord "monticule" kan in het Nederlands worden vertaald als "heuveltje" of "opstoting."
"Monticule" verwijst naar een klein heuvelachtig gebied of een opstuwing van aarde. In de Engelse taal wordt het voornamelijk gebruikt in een geografische of archeologische context om kleine, opgeworpen heuvels aan te duiden. Het woord is relatief minder frequent in gebruik en komt vaker voor in geschreven teksten dan in gesproken taal.
De archeologen ontdekten een oude begraafplaats onder het heuveltje.
As we hiked, we came across a grassy monticule that provided a great view of the valley.
Het woord "monticule" wordt niet vaak gebruikt in idiomatische uitdrukkingen. Vanwege de specifieke betekenis kunnen er weinig tot geen idiomen zijn die het woord bevatten. We kunnen echter enkele zinnen formuleren die het concept van kleine heuvels beschrijven.
Ze klom op het heuveltje om een beter uitzicht op de zonsondergang te krijgen.
The monticule was the perfect spot for our picnic, away from the wind.
Het heuveltje was de perfecte plek voor onze picknick, weg van de wind.
The old fort was situated on a monticule, making it easily defensible.
Het woord "monticule" komt van het Franse woord "monticule", dat "kleine berg" of "heuvel" betekent, en is afgeleid van het Latijnse "monticulus", wat ook "kleine berg" betekent.
Synoniemen: heuveltje, opstoot, verhoging
Antoniemen: laagte, dal, afgrond
Deze structuur en informatie bieden een uitgebreid overzicht van het woord "monticule".