secondary hyperthyroidism is een samengesteld zelfstandig naamwoord.
/ˈsɛk.ənˌdɛr.i haɪ.pərˈθaɪ.rɔɪd.ɪ.zm/
Secondary hyperthyroidism is een aandoening waarbij de schildklier abnormaal veel hormonen produceert als gevolg van een andere onderliggende aandoening, vaak gerelateerd aan een verhoogde productie van schildklierstimulerend hormoon (TSH) door de hypofyse. Het komt veel voor in de medische context, vooral in schriftelijke verklaringen en medische literatuur, maar ook in gesprekken tussen gezondheidsprofessionals.
Gebruik: Deze term wordt meestal gebruikt in medische contexten, waaronder diagnosen, behandelingen en onderzoeksresultaten. De frequentie van gebruik is hoger in geschreven documenten zoals medische tijdschriften, dan in dagelijkse spreektaal.
Voorbeeldzinnen: - The patient's diagnosis of secondary hyperthyroidism indicates a need for further testing of thyroid hormone levels. - De diagnose van de patiënt 'secundaire hyperthyreoïdie' wijst op de noodzaak van verdere testen van de schildklierhormoonspiegels.
Hoewel secondary hyperthyroidism niet vaak voorkomt in idiomatische uitdrukkingen, zijn er enkele medische termen die verwant zijn aan hyperthyreoïdie in het algemeen:
"Op de rollercoaster van schildklierhormonen zitten" suggereert fluctuerende hormoonspiegels; gerelateerd aan aandoeningen zoals 'secundaire hyperthyreoïdie'.
"Ruling out secondary causes" is a common phrase in medical examinations referring to identifying if another condition is causing secondary hyperthyroidism.
De term "secondary" komt van het Latijnse woord "secundarius," wat "tweede" betekent, en het beschrijft dat de aandoening een gevolg is van een primaire oorzaak. "Hyperthyroidism" is afkomstig van het Grieks "hyper" (boven of over) en "thyreos" (schildklier), wat samen de overproductie van schildklierhormonen aanduidt.
Synoniemen: - TSH-gestuurde hyperthyreoïdie
Antoniemen: - Primaire hyperthyreoïdie (waarbij de overschot aan hormonen direct in de schildklier zelf wordt geproduceerd, onafhankelijk van andere oorzaken).