"Ultraharmonic" is een bijvoeglijk naamwoord.
De fonetische transcriptie van "ultraharmonic" in het Internationaal Fonetisch Alfabet (IPA) is /ˌʌltrəhɑːrˈmɒnɪk/.
"Ultraharmonic" kan vertaald worden naar het Nederlands als "ultraharmonisch".
"Ultraharmonic" verwijst naar een bijzonder soort frequentie of golfvorm die betrekking heeft op harmonische relaties die verder gaan dan de normale harmonische frequenties. Het woord wordt vaak gebruikt in technische of wetenschappelijke contexten, zoals in de natuurkunde of akoestiek. Het gebruik van "ultraharmonic" komt voor in zowel geschreven als mondelinge taal, maar het is waarschijnlijk meer gebruikelijk in geschreven contexten, voornamelijk in gespecialiseerde vakliteratuur.
De ultraharmonische frequenties kunnen een aanzienlijke impact hebben op de geluidskwaliteit van muziekinstrumenten.
Researchers are exploring the properties of ultraharmonic waves in various materials.
Het woord "ultraharmonic" is minder gebruikelijk in idiomatische uitdrukkingen, maar het kan soms voorkomen in gespecialiseerde technische discussies. Hier zijn een paar voorbeelden met uitleg:
"Ultraharmonische resonantie" verwijst naar de frequenties waarbij een systeem harmonisch trilt en ook extra spectrums produceert naast de fundamentele frequenties.
"Ultraharmonic oscillations" can lead to new insights in wave mechanics and energy transfer.
Het woord "ultraharmonic" is samengesteld uit het prefix "ultra-", wat "buiten" of "verder dan" betekent, en "harmonic", wat afkomstig is van het Oudgriekse woord "harmonia", dat "samenhang" of "harmonie" betekent. Het woord is ontstaan binnen de context van de natuurkunde en muziek om een uitbreiding van de gebruikelijke harmonische concepten aan te duiden.
Synoniemen:
- Onderscheidend klant: zoals 'overharmonisch' in specifieke contexten.
Antoniemen:
- "Dissonant", wat verwijst naar frequenties die niet in overeenstemming zijn of strijdig zijn met elkaar.