Het woord belleza is een zelfstandignaamwoord (substantief).
De fonetische transcriptie van belleza in het Internationaal Fonetisch Alfabet (IPA) is /beˈʝeθa/ (in Spanje) of /beˈʝesa/ (in Latijns-Amerika).
Belleza betekent in het Nederlands schoonheid.
Belleza verwijst naar de kwaliteit van schoonheid, aantrekkelijkheid of een prettige uiterlijke verschijning. Het woord wordt gebruikt in verschillende contexten, zowel in de beschrijving van fysieke schoonheid als in abstractere zin, zoals in kunst of natuur. Het is een veelgebruikt woord in het Spaans, zowel in gesproken als geschreven vorm, en komt vaak voor in literatuur, poëzie en alledaagse gesprekken.
La belleza de la naturaleza es impresionante.
De schoonheid van de natuur is indrukwekkend.
La belleza interior es más importante que la exterior.
De innerlijke schoonheid is belangrijker dan de uiterlijke.
Belleza komt niet alleen voor als zelfstandig woord, maar ook in verschillende uitdrukkingen. Enkele voorbeelden zijn:
No hay belleza sin sufrimiento.
Er is geen schoonheid zonder lijden.
La belleza está en los ojos del que mira.
Schoonheid ligt in de ogen van de toeschouwer.
Cada quien tiene su propia belleza.
Iedereen heeft zijn eigen schoonheid.
La belleza efímera.
De vergankelijke schoonheid. (Dit verwijst vaak naar iets dat mooi is, maar niet lang meegaat, zoals bloemen.)
La belleza de lo simple.
De schoonheid van het eenvoudige.
Belleza y bestia.
(Dit verwijst vaak naar de schijnbare tegenstelling tussen schoonheid en het 'beest').
Het woord belleza is afkomstig van het Latijnse woord bellus, wat "mooi" of "aantrekkelijk" betekent. Deze oorsprong duidt op een lange geschiedenis van het begrip schoonheid in de Romaanse talen.
Synoniemen: - Hermosa (mooi) - Atractivo/a (aantrekkelijk) - Lindo/a (schattig)
Antoniemen: - Fealdad (lelijkheid) - Desagrado (afgrijzen) - Inestético (niet esthetisch)