"Callar" is een werkwoord in de infinitiefvorm in het Spaans.
De fonetische transcriptie van "callar" volgens het Internationaal Fonetisch Alfabet (IFA) is: /kaˈʎaɾ/
Het werkwoord "callar" betekent "stil zijn" of "zich verhouden tot zwijgen." Het wordt vaak gebruikt wanneer iemand wordt aangespoord om te stoppen met praten of zijn/haar mening te uiten. De frequentie van gebruik is redelijk hoog in zowel gesproken als geschreven contexten, hoewel het vaak voorkomt in mondelinge communicatie, vooral in sociale interacties.
"Het is beter om stil te zijn dan iets te zeggen dat beledigt."
"Si no sabes qué decir, es mejor callar."
In het Spaans worden er enkele idiomatische uitdrukkingen gebruikt die het woord "callar" bevatten:
"Stil zijn als een dooie." (Wat betekent dat iemand helemaal stil is, vooral als het gaat om belangrijke of schadelijke informatie.)
"Callar la boca."
"De mond houden." (Een directe aanmaning om stil te zijn.)
"No te puedes callar."
"Je kunt niet stil blijven." (Gebruikt wanneer iemand zijn mening moet uiten.)
"Callar es de sabios."
"Telkens als ik hem iets belangrijks vraag, is hij stil als een dooie."
"Si no tienes nada útil que aportar, mejor callar la boca."
"Als je niets nuttigs te zeggen hebt, kun je beter je mond houden."
"En una discusión, no te puedes callar si quieres ser escuchado."
"In een discussie kun je niet stil blijven als je gehoord wilt worden."
"A veces callar es de sabios, pero yo prefiero hablar."
Het woord "callar" komt van het Latijnse "calāre," wat ook "stil zijn" of "zich verhouden tot zwijgen" betekent. Dit werkwoord heeft zijn oorsprong in de oude Romaanse talen, en heeft door de eeuwen heen zijn betekenis behouden.