Het woord "cano" is een bijvoeglijk naamwoord en kan ook als zelfstandig naamwoord worden gebruikt in het Spaans.
De fonetische transcriptie van "cano" in het Internationaal Fonetisch Alfabet (IPA) is [ˈkano].
"Cano" kan vertaald worden naar het Nederlands als: - grijs (wanneer het als bijvoeglijk naamwoord wordt gebruikt, in de betekenis van haar of vachtkleur) - kanovaarder (wanneer het als zelfstandig naamwoord wordt gebruikt)
In het Spaans betekent "cano" meestal grijs, vooral in de context van haarkleur. Het kan verwijzen naar iemand die grijs of wit haar heeft, vaak als gevolg van ouderdom. In poëtische of literaire contexten kan "cano" ook worden gebruikt om wijsheid of gebrek aan kleur te symboliseren.
Het woord "cano" komt relatief vaak voor in geschreven teksten, vooral in poëzie of literatuur, waar kleur- en beeldspraken een belangrijke rol spelen. Het gebruik in de dagelijkse spraak is minder gebruikelijk, maar komt nog steeds voor, vooral in informele contexten.
"El anciano es cano y sabio."
(De oude man is grijs en wijs.)
"Ella decidió dejarse el pelo cano."
(Ze besloot haar haar grijs te laten.)
"En su juventud, su cabello no era cano."
(In zijn jeugd was zijn haar niet grijs.)
"Cano" wordt niet vaak gebruikt in idiomatische uitdrukkingen, maar hier zijn enkele zinsconstructies waarin het woord kan worden opgenomen:
"A medida que envejece, se vuelve más cano."
(Naarmate hij ouder wordt, wordt hij grijzer.)
"El perro cano del vecino siempre ladra."
(De grijze hond van de buren blaft altijd.)
"La sabiduría suele venir con lo cano."
(Wijsheid komt vaak met het grijs worden.)
Het woord "cano" heeft zijn oorsprong in het Latijnse woord "canus", wat "grijs" of "wit" betekent. Dit is gerelateerd aan het woord "canis", wat "hond" betekent, een dier dat vaak haar kan vertonen dat grijs of wit is bij oudere exemplaren.
In de context van haar kan "cano" dus een directe tegenstelling vormen tot jonge, donkere of levendige haarkleuren.