"Caracola" is een zelfstandig naamwoord.
De fonetische transcriptie van "caracola" in het Internationaal Fonetisch Alfabet (IPA) is [kaɾaˈkola].
"Caracola" kan in het Nederlands worden vertaald als "slak" (specifiek verwijzend naar het schelpje van een slak) of "spiraal" (in een meer abstracte of geometrische context).
In het Spaans verwijst "caracola" meestal naar de spiraalvormige schelp van een slak. Het kan ook figuurlijk worden gebruikt om een spiraalvormige beweging of structuur aan te duiden. Het woord "caracola" is in het dagelijks gebruik vrij gebruikelijk, zowel in spreektaal als in geschreven tekst, vooral in de context van natuur en biologie.
Voorbeeldzinnen:
- La caracola que encontré en la playa era muy hermosa.
(De slak die ik op het strand vond, was erg mooi.)
Er zijn niet veel uitgebreide idiomatische uitdrukkingen die specifiek het woord "caracola" bevatten, maar hier zijn een paar voorbeelden van gebruik:
Al igual que una caracola, él se aferra a su vida muy despacio.
(Net als een slak houdt hij heel langzaam vast aan zijn leven.)
No puedo creer que subí esa montaña tan rápido, parecía que estaba en una caracola.
(Ik kan niet geloven dat ik die berg zo snel opkwam, het leek alsof ik in een slak zat.)
La vida es como una caracola: a veces, hay que retroceder para avanzar.
(Het leven is als een slak: soms moet je teruggeven om vooruit te komen.)
Het woord "caracola" komt van het Latijnse woord "caracolla", dat een klein, rond voorwerp of een spiraalvormige schelp aanduidt. De relatie tussen de spiraalvorm en het ontwerp van de schelp is historisch belangrijk in veel talen en culturen.
Door de veelzijdigheid en frequent gebruik van "caracola" in verschillende contexten, kan het woord een rijke bron van inspiratie zijn in zowel formele als informele communicatie.