Gesto is een participium van het werkwoord "gestar", dat in het Spaans niet veel voorkomt en archaïsche of poëtische connotaties heeft. Het is gerelateerd aan de handeling van het "verhuren" of "in bruikleen geven" van iets.
De fonetische transcriptie van "gesto" met behulp van het Internationaal Fonetisch Alfabet (IPA) is /ˈɡest.o/.
Het woord "gesto" kan vertaald worden als "verhuurd" of "gegeven in gebruik."
In het Spaans betekent "gesto" in een archaïsche context iets dat is gegeven of verhuurd. Het gebruiksfrequentie van "gesto" is erg laag, vrijwel uitsluitend in specifieke literaire of traditionele teksten. Het wordt zelden in de dagelijkse spraak gebruikt in moderne contexten, maar kan in poëzie of dialogen met historische context verschijnen.
El castillo fue gesto a los nobles para su uso.
(Het kasteel werd verhuurd aan de edelen voor hun gebruik.)
Esa tierra ha sido gesto por generaciones.
(Die grond is al generaties lang verhuurd.)
"Gesto" wordt niet vaak gebruikt in idiomatische uitdrukkingen, vanwege de archaïsche aard van het woord. Er zijn geen gangbare idiomatische uitdrukkingen die "gesto" bevatten, maar het kan in historische of poëtische contexten op andere manieren worden gebruikt.
De etymologie van "gesto" hangt samen met het Latijnse "gestare", wat "dragen" of "verhuren" betekent. Het heeft sindsdien zijn weg gevonden in verschillende Romaanse talen, met variaties in betekenis en gebruik.
In hedendaags Spaans is het woord "gesto" verouderd en heeft het een beperkte toepassing, voornamelijk in literaire teksten of historische teksten.