"Imperativo" is een zelfstandig naamwoord en kan ook worden gebruikt als bijvoeglijk naamwoord in de grammatica.
De fonetische transcriptie van "imperativo" in het Internationaal Fonetisch Alfabet (IPA) is /impeɾaˈtibo/.
In het Spaans verwijst "imperativo" naar de gebiedende wijs, een grammaticaklasse die wordt gebruikt om bevelen, verzoeken of instructies te geven. Het gebruik ervan is vrij frequent in de gesproken taal, evenals in de geschreven context, vooral in instructies, recepten en directe communicatie.
Je moet de gebiedende wijs gebruiken bij het geven van instructies.
El imperativo se utiliza para hacer solicitudes directas.
De gebiedende wijs wordt gebruikt om directe verzoeken te doen.
En español, hay diferentes formas de conjugar el imperativo.
"Imperativo" wordt niet vaak gebruikt in idiomatische uitdrukkingen, maar er zijn enkele contexten waarin de verwijzing naar de gebiedende wijs aanwezig kan zijn:
Het is essentieel dat je op tijd aankomt.
El imperativo de la situación requiere acción inmediata.
De urgentie van de situatie vereist directe actie.
En este contexto, el imperativo es decisivo.
Het woord "imperativo" komt van het Latijnse woord "imperativus," dat "bevelend" betekent. Dit is afgeleid van het werkwoord "imperare," wat "bevelen" of "commanderen" betekent.
Synoniemen: - Orden - Mandato
Antoniemen: - Proposición - Sugerencia
"Imperativo" is een essentieel concept binnen de Spaanse grammatica en speelt een belangrijke rol in communicatie. Het wordt zowel in gesproken als geschreven taal veelvuldig gebruikt om bevelen en verzoeken te formuleren.